● دادگاه صدام!!!

قراره که امروز اعمال مردی که سالیان طولانی مظهر خشونت و استبداد بوده در یک دادگاه بی طرفِ عادل بررسی بشه و بالأخره پس از مدتها دیکتاتور بزرگ پای میز محاکمه بشینه و همه کشورهای شاکی،شکایت خودشونو تسلیم دادگاه کنن.این به نظر میاد خبر خوبی باشه،ولی مگه نتیجه این دادگاه فرقی می کنه که چی باشه؟چه حکمی می تونه اونقدر عادلانه باشه که اونو به سزای همه جنایاتی که کرده برسونه؟
مگه مرهمی برای دل داغدار مادرانی که فرزندان دلبندشونو از دست دادن وجود داره؟مگه زمان به عقب برمی گرده که زندگی های تباه شده دوباره سر و سامون بگیره؟چه چیز یادها و خاطرات مدفون شده رو می تونه احیا کنه؟خونبهای هزاران هزار کشته جنگهای مختلف چقدره؟چی می تونه تاوان همه امیدهای ناامید شده،آرزوهای بربادرفته،جوانی هدررفته و فرهنگ نابود شده نسل سوخته باشه؟
نه.نتیجه واقعاً مهم نیست.اینها همه بازیه.همه نمایشه.تو این جهانی که عدل و عدالت تبدیل به واژه های فانتزیِ بی استفاده شدن،چه انتظاری از یک دادگاه فرمایشی می توان داشت؟
اگر شنیدید که متهم به علت داشتن بیماری جنون و روان پریشی و نداشتن تعادل روحی در هنگام ارتکاب جنایت تبرئه شده است،زیاد تعجب نکنید.