● خاله بازی
من فکر می‌کردم کتاب‌هایی به چاپ‌های متعدد می‌رسند که یا حرف تازه‌ای برای گفتن دارند، یا سبکی ویژه و جدید، یا متناسب هستند با حال و هوای روز یک ملت، یا نویسنده‌های معروف دارند و یا هزار تا یای دیگر. ولی هیچ‌وقت فکر نمی‌کردم کتابی که هیچ‌کدام از این ویژگی‌ها را ندارد به چندین بار تجدید چاپ برسد!
خاله‌بازی فقط یک قصه درجه چندم است. فضای داستان بسیار نامأنوس و قدیمی و کپک زده است. همه شخصیت‌ها به شدت ترحم‌برانگیز و حال به هم زن هستند. روایت‌هایی که از زبان مرد داستان بیان می‌شود حالت زنانه دارند. خود قصه هم قصه‌ای است تکراری، قدیمی، بی‌هویت و بی‌هدف. اگر بنا به شنیدن این داستان‌ها باشد همان لیلای مهرجویی مرجح است که هم شیوه روایتش خوب بود و هم در زمان خودش سوژه غیر تکراری و نویی داشت.
زرق و برق روی جلد هم که شاهکار بود! تنها نکته مثبت این کتاب عنوانش است که با محتویات آن کاملاً جور است. ولی به هر حال هر سبکی طرفداران خاص خودش را دارد. اگر کتاب‌های فهیمه رحیمی را دوست دارید این کتاب را هم دوست خواهید داشت.
پی نوشت مهم: البته واضح و مبرهن است که نقد یک کتاب به معنای توهین و بی احترامی یا حتی نقد نویسنده آن نیست!
