● اینجا شیراز، هتلو!
ما چون اصولا خیلی مستقل هستیم، می خواستیم برویم خودمان هتل رزرو کنیم. ولی گفتند باید بروید از اماکن نامه بگیرید!!! اینجا که رسیدیم دیدیم که بدون نامه هم می شد هتل گرفت! بنابراین کلی بابت هزینه هتل ضرر کردیم!
آقا یک سوال! مگر نمی گویند شیرازی ها مهمان نوازند؟! پس چرا تا می فهمیدند که ما مسافریم و خیلی هم تابلو بود، سر ما کلاه می گذاشتند؟! (بابت هزینه های ایاب و ذهاب البته!) ولی خب، تا حالا که خیلی خوش گذشته است. آرامگاه حافظ، تخت جمشید، نقش رستم، باغ های جهان نما، دلگشا و ارم، بازار وکیل، شاهچراغ، آرامگاه شیخ اجل، دروازه قرآن و آرامگاه خواجوی کرمانی را دیده ایم.
خبر ویژه اینکه بازار عشقولانه و لاو ترکاندن در شیراز داغ داغ است! خیلی مکان های مفرحی برای قرارهای عاشقانه وجود دارد و عطر موجود در هوا ملت را حالی به حالی میکند! کلی حسودیمان شد ;) مژده برای پسرها! دختر خواستید تشریف بیاورید شیراز، ناز و عشوه تحویل بگیرید! به دخترهای تهرانی بگویید کم آورده اند اساسی! خلاصه از ما گفتن بود! ;)
عرض شود از آنجا که من علاقه بسیاری به بعضی نگاه ها دارم، اینجا حسابی نگاه باران شدم!!! نمی دانم چه چیزمان غیر عادی بود که اینقدر همه مات و مبهوت می شدند! متلکشان هم "حاج خانم" است!
کلی خارجکی دیدیم! به عمرمان هم این همه آدم های مو بور چشم آبی ندیده بودیم! البته چون ما شانس نداریم همه شان پیر پاتال هستند! دریغ از یک جوان رعنا و خوشتیپ در بین آن ها! حسرت به دل ماندیم! این خارجی ها یک بچه ندیده هایی هستند! تمام مموری دوربین هایشان را خرج عکس گرفتن از بچه هایی که برای بازدید به اماکن تاریخی می آورند، می کنند! کلا آی کیوهایشان هم اندازه مرغ است، ما که نفهمیدیم چطور اینقدر پیشرفته اند!
چون سیستم تاکسی رانی اینجا خیلی ضعیف است، الان ما خودمان یک پا شیراز بلد شده ایم! اگر یک زمانی خواستید به شیراز مسافرت کنید، حاضریم مجانی مشاوره بدهیم! ;)
گفتنی ها که زیاد است ولی فرصت نیست! بعدا همراه با عکس در خدمتتان هستم! هتلی که هستیم ADSL داشت که توانستیم بلاگیم! عکس هم آماده دارم ولی چون پورت USB پشت کیس است و حسش نیست برویم آن پشت، بیخیالش شدیم! این پست هم به این دلیل هوا شد که یک عدد روح سرگردان تایپ آن را به عهده گرفت وگرنه ما که اینکاره نبودیم!
راستی! یک مادری به بچه ش گفت: "بیا اینور نیفتی تو آبو" :))
فعلاً
آقا یک سوال! مگر نمی گویند شیرازی ها مهمان نوازند؟! پس چرا تا می فهمیدند که ما مسافریم و خیلی هم تابلو بود، سر ما کلاه می گذاشتند؟! (بابت هزینه های ایاب و ذهاب البته!) ولی خب، تا حالا که خیلی خوش گذشته است. آرامگاه حافظ، تخت جمشید، نقش رستم، باغ های جهان نما، دلگشا و ارم، بازار وکیل، شاهچراغ، آرامگاه شیخ اجل، دروازه قرآن و آرامگاه خواجوی کرمانی را دیده ایم.
خبر ویژه اینکه بازار عشقولانه و لاو ترکاندن در شیراز داغ داغ است! خیلی مکان های مفرحی برای قرارهای عاشقانه وجود دارد و عطر موجود در هوا ملت را حالی به حالی میکند! کلی حسودیمان شد ;) مژده برای پسرها! دختر خواستید تشریف بیاورید شیراز، ناز و عشوه تحویل بگیرید! به دخترهای تهرانی بگویید کم آورده اند اساسی! خلاصه از ما گفتن بود! ;)
عرض شود از آنجا که من علاقه بسیاری به بعضی نگاه ها دارم، اینجا حسابی نگاه باران شدم!!! نمی دانم چه چیزمان غیر عادی بود که اینقدر همه مات و مبهوت می شدند! متلکشان هم "حاج خانم" است!
کلی خارجکی دیدیم! به عمرمان هم این همه آدم های مو بور چشم آبی ندیده بودیم! البته چون ما شانس نداریم همه شان پیر پاتال هستند! دریغ از یک جوان رعنا و خوشتیپ در بین آن ها! حسرت به دل ماندیم! این خارجی ها یک بچه ندیده هایی هستند! تمام مموری دوربین هایشان را خرج عکس گرفتن از بچه هایی که برای بازدید به اماکن تاریخی می آورند، می کنند! کلا آی کیوهایشان هم اندازه مرغ است، ما که نفهمیدیم چطور اینقدر پیشرفته اند!
چون سیستم تاکسی رانی اینجا خیلی ضعیف است، الان ما خودمان یک پا شیراز بلد شده ایم! اگر یک زمانی خواستید به شیراز مسافرت کنید، حاضریم مجانی مشاوره بدهیم! ;)
گفتنی ها که زیاد است ولی فرصت نیست! بعدا همراه با عکس در خدمتتان هستم! هتلی که هستیم ADSL داشت که توانستیم بلاگیم! عکس هم آماده دارم ولی چون پورت USB پشت کیس است و حسش نیست برویم آن پشت، بیخیالش شدیم! این پست هم به این دلیل هوا شد که یک عدد روح سرگردان تایپ آن را به عهده گرفت وگرنه ما که اینکاره نبودیم!
راستی! یک مادری به بچه ش گفت: "بیا اینور نیفتی تو آبو" :))
فعلاً
Labels: روزمره, سفرنامه, مردم شناسی
