● مستی هم درد منو دیگه دوا نمی‌کنه!

همه این چیزا نمی‌تونه اتفاقی باشه! حداقل با منطق من اینطوری جور درنمیاد. خدا به راه‌های مختلف بهم هشدار داد (میده) اما کو اراده؟! کو گوش شنوا؟! کو ذره‌ای عمل؟!

إنا هَدَیناهُ السَبیل إمّا کافراً إمّا شَکورا

چقدر دورم از این معنی! چقدر دورم از معشوق! چقدر دلم تاریکه! چکار کنم با این ظلمات دل؟! کجا برم از وحشت این ظلمت؟!
این غم سنگین امانمو بریده. خدایا منو باز بپذیر ...

Labels: شخصی

+ |

خانه | بایگانی | تماس | فید

» روزهای بی‌خاطره

خاطره‌ای در درونم است
چون سنگی سپید درون چاهی
سر ستیز با آن ندارم، توانش را نیز:
برایم شادی است و اندوه
در چشمانم خیره شود اگر کسی
آن را خواهد دید
غمگین‌تر از آنی خواهد شد
که داستانی اندوه‌زا شنیده است
می‌دانم خدایان انسان را
بدل به شیئی می‌کنند، بی آن که روح را از او برگیرند
تو نیز بدل به سنگی شده‌ای در درون من
تا اندوه را جاودانه سازی
» آنا آخماتووا

● مستی هم درد منو دیگه دوا نمی‌کنه!

» روزهای بی‌خاطره

» خوراک

» لینکدونی

» خاطره‌سازان

» آخرین نوشته‌ها

» دفتر گذشته‌ها

» جستجو

» ردپا