● آقای رئیس جمهور لطفاً توجه کنید!
نمی خواهم مقدمه چینی کنم. اصل مطلب برایم مهمتر است. می خواهم بدانم جنگ برای شما چه معنایی دارد؟ جهاد در راه خدا، دفاع از دین، نوشیدن شربت شهادت ؟ معانی دیگر جنگ را نیز می دانید؟ می دانید آواره گی یعنی چه؟ می دانید غربت، خانه به دوشی، بیکاری، از دست دادن ما حصل زندگی، مرگ کلیه امیدها و آرزوها، اضطراب دائم و از دست دادن عزیزان یعنی چه؟ طعم تحقیر را چشیده اید؟ شده احساس بی هویتی کنید؟ می دانید یک پدر وقتی چند بشکه نفت می خرد تا در صورت تجاوز دشمن به خانه اش، خود و فرزندانش را به آتش بکشد، چه احساسی دارد؟
بدون شک جنگ شوم ترین پدیده بشری است. تلاش نکنید که آن را امری مقدس جلوه دهید. بعد از گذشت مدتها از پایان جنگ، هنوز آثار آن را به وضوح می بینیم. باور کنید یک کشور توانایی ندارد حوادث بزرگی چون انقلاب و جنگ را طی فقط 27 سال تحمل کند. چرا گرهی را که با دست باز می شود با دندان می کشید؟ چرا عقل و منطق در سیاست شما هیچ جایگاهی ندارد؟ چرا اینقدر مفتخرید که همه دنیا را علیه کشورتان متحد کرده اید؟ چرا حامی تروریستها هستید؟ چرا همه احترام بین المللی را که خاتمی طی 8 سال با تلاش فراوان برایمان به ارمغان آورد، در عرض فقط چند ماه به باد فنا دادید؟
انرژی هسته ای حق مسلم ماست؟! مگر ما چقدر در زمینه های مختلف صنعتی پیشرفت کرده ایم؟ مگر از چند درصد سایر منابع و استعدادهایمان تا کنون بهره گرفته ایم؟ آیا توانایی کنترل زیانهای ناشی از آزمایشات هسته ای را داریم؟ راست می گویید. انرژی هسته ای حق ماست! ولی راههای بسیار بهتری برای گرفتن این حق وجود دارد. لجبازی با ابرقدرتها هیچ نتیجه ای جز یک جنگ نابرابر ندارد. تنها کمی تدبیر این مشکل را حل می کند. حیف که زبان شما و همفکرانتان اسلحه و زور است و گرنه پرونده ایران هرگز به شورای امنیت نمی رفت!
شاید به وطن فروشی و نداشتن عرق ملی متهم شوم، ولی می خواهم بگویم که ما هرگز انرژی هسته ای را به بهای آغاز جنگی خوفناک نمی خواهیم! شما هم بدانید که این مردم، مردم سال 59 نیستند که خالصانه همه چیز خود را فدای وطن کردند. خیانتهایی که تاکنون دیده اند، آنها را نسبت به همه چیز بی تفاوت کرده است. بهتر است کمی بترسید و بیندیشید!
بدون شک جنگ شوم ترین پدیده بشری است. تلاش نکنید که آن را امری مقدس جلوه دهید. بعد از گذشت مدتها از پایان جنگ، هنوز آثار آن را به وضوح می بینیم. باور کنید یک کشور توانایی ندارد حوادث بزرگی چون انقلاب و جنگ را طی فقط 27 سال تحمل کند. چرا گرهی را که با دست باز می شود با دندان می کشید؟ چرا عقل و منطق در سیاست شما هیچ جایگاهی ندارد؟ چرا اینقدر مفتخرید که همه دنیا را علیه کشورتان متحد کرده اید؟ چرا حامی تروریستها هستید؟ چرا همه احترام بین المللی را که خاتمی طی 8 سال با تلاش فراوان برایمان به ارمغان آورد، در عرض فقط چند ماه به باد فنا دادید؟
انرژی هسته ای حق مسلم ماست؟! مگر ما چقدر در زمینه های مختلف صنعتی پیشرفت کرده ایم؟ مگر از چند درصد سایر منابع و استعدادهایمان تا کنون بهره گرفته ایم؟ آیا توانایی کنترل زیانهای ناشی از آزمایشات هسته ای را داریم؟ راست می گویید. انرژی هسته ای حق ماست! ولی راههای بسیار بهتری برای گرفتن این حق وجود دارد. لجبازی با ابرقدرتها هیچ نتیجه ای جز یک جنگ نابرابر ندارد. تنها کمی تدبیر این مشکل را حل می کند. حیف که زبان شما و همفکرانتان اسلحه و زور است و گرنه پرونده ایران هرگز به شورای امنیت نمی رفت!
شاید به وطن فروشی و نداشتن عرق ملی متهم شوم، ولی می خواهم بگویم که ما هرگز انرژی هسته ای را به بهای آغاز جنگی خوفناک نمی خواهیم! شما هم بدانید که این مردم، مردم سال 59 نیستند که خالصانه همه چیز خود را فدای وطن کردند. خیانتهایی که تاکنون دیده اند، آنها را نسبت به همه چیز بی تفاوت کرده است. بهتر است کمی بترسید و بیندیشید!
