● دو نعمت بزرگ
_ بارها شده که با خودم فکر کردم چطور ممکنه آدم بتونه مرگ کسانی رو که باهاشون زندگی کرده، بهشون عادت کرده و دوستشون داره، تحمل کنه! همیشه به خودم میگفتم من که هرگز چنین صبر و طاقتی ندارم و محاله بتونم سایه مرگ رو روی زندگیم تحمل کنم. ولی اشتباه می کردم!
من یک مسئله مهم رو فراموش کرده بودم و اون لطف خدا بود. خداوند قابلیتهای زیادی رو در وجود انسان به ودیعه گذاشته که هر کدوم از اونها در موقع مناسب سلاحی هستند برای جلوگیری از زوال انسان. ما هرگز نمی تونستیم مرگ عزیزانمان رو تحمل کنیم اگر از دو نعمت بزرگ عادت و فراموشی برخوردار نبودیم. این دو رفتار شاید در خیلی جاها معنای منفی داشته باشند ولی در این مورد خاص واقعاً نعمت محسوب می شوند. همه ما در خود و اطرافیانمان، بروز این حقیقت را دیده ایم و اگر این الطاف الهی شامل حال ما نمی شد، آیا ادامه زندگی برای بازماندگان میسر بود؟
یکسال گذشت. اگر چه به نبودنت عادت کردیم ولی تمام روزهایمان با یاد و نامت قرین گشت. بارها دلمان برایت تنگ شد. بارها نیاز به حضورت را احساس کردیم. تو همانگونه رفتی که باید! نوع رفتنت تلنگری بود به وجدانهای خاموش. هر چند تلنگر برایشان کافی نبود. دوباره می آییم و خانه خالی از وجود گرم و مهربانت را می بینیم. آیا به این هم عادت کرده ایم؟!
_ سلام بر حسین! سلام بر فرزندانش و سلام بر یاران باوفایش!
حاشا برما که از عاشورا جز یک داستان اسطوره ای نساختیم و مثل همیشه حواشی را شاخ و برگ دادیم و از متن غافل ماندیم!
من یک مسئله مهم رو فراموش کرده بودم و اون لطف خدا بود. خداوند قابلیتهای زیادی رو در وجود انسان به ودیعه گذاشته که هر کدوم از اونها در موقع مناسب سلاحی هستند برای جلوگیری از زوال انسان. ما هرگز نمی تونستیم مرگ عزیزانمان رو تحمل کنیم اگر از دو نعمت بزرگ عادت و فراموشی برخوردار نبودیم. این دو رفتار شاید در خیلی جاها معنای منفی داشته باشند ولی در این مورد خاص واقعاً نعمت محسوب می شوند. همه ما در خود و اطرافیانمان، بروز این حقیقت را دیده ایم و اگر این الطاف الهی شامل حال ما نمی شد، آیا ادامه زندگی برای بازماندگان میسر بود؟
یکسال گذشت. اگر چه به نبودنت عادت کردیم ولی تمام روزهایمان با یاد و نامت قرین گشت. بارها دلمان برایت تنگ شد. بارها نیاز به حضورت را احساس کردیم. تو همانگونه رفتی که باید! نوع رفتنت تلنگری بود به وجدانهای خاموش. هر چند تلنگر برایشان کافی نبود. دوباره می آییم و خانه خالی از وجود گرم و مهربانت را می بینیم. آیا به این هم عادت کرده ایم؟!
_ سلام بر حسین! سلام بر فرزندانش و سلام بر یاران باوفایش!
حاشا برما که از عاشورا جز یک داستان اسطوره ای نساختیم و مثل همیشه حواشی را شاخ و برگ دادیم و از متن غافل ماندیم!
