● مادر بزرگ
دیشب خاله مامان از شهرستان سر زده آمد خانه مان. وای که چقدر من را یاد مامان جون می اندازد. اصلاً یک جور هایی باور نکردنی است. چطور تمام حرکات و سکنات و چهره دو نفر می تواند اینقدر شبیه هم باشد؟! وقتی می بینمش دلم عجیب هوای مامان جون را می کند. جایش که همیشه خالیست اما ماه رمضان ها خیلی بیشتر. صدای قرآن خواندنش به نظرم هنوز هم می آید! یادش بخیر، یادش بخیر، یادش بخیر ...
Labels: یاد