● شبانگاهِ یک جمعه دلگیر

اصلاً فکرشو نمی کردم که اینقدر افتضاح از آب دربیاد. کلی براش برنامه داشتم و نقشه کشیده بودم. شک نداشتم که یه رفرشِ حسابی می شم بعد از کلی کار کردن و درس خوندن و مهمون داری! بدترین تعطیلاتی بود که تا حالا داشتم!
دلم رو خوش کرده بودم که میرم سینما و " طبل یزرگ زیر پای چپ " و " کافه ستاره " رو می بینم. تمام سه شنبه و پنجشنبه رو از صبح تا شب نشستم تو خونه و با بی حوصلگی تمام فقط کارِ خونه کردم! کاری که ازش متنفرم، حداقل الان! دیروز خیلی دلم گرفته بود. امروز بازم بیشتر از دیروز. از دست خودم به شدت عصبانی ام. یه آدمِ بی اراده، بی هدف و الکی خوش! نمی دونم کی میخوام تموم کنم این مسخره بازی رو! هرچی میخوام خودم رو از این منجلابی که هر روز بیشتر توش فرو میرم نجات بدم، نمیشه که نمیشه. روزمره گیها نمیذاره یا بهتره بگم روزمرگیها! دلم میخواد فریاد بزنم و بگم مردم! به خدا من اون آدمی نیستم که شما فکر می کنید. آدمی که حتی نمی تونه .......
گریه هم دیگه چاره دردم نیست. اصلاً ناتوان شدم در گریستن. کاش می شد یکی نجاتم بده. ولی افسوس که هیچ کس نیست. روز به شدت بدی بود. با خبر مرگ شروع شد. خیلی سخته باور کنی کسی که تا همین چند روز پیش سرحال و قبراق می دیدی حالا دیگه نیست. خیلی دردناکه. با این خبر شوم آخر این هفته گذشت. خیلی بد بود. خیلی ...