● میم مثل مادر
شنبه به چند دلیل فرصت مناسبی است برای فیلم دیدن که مهمترینش همانا نیم بها بودن بلیت می باشد! دلیل دیگرش فرار از حس عجیب و کسالت بار روز شنبه است به شرط آنکه فیلمی که می بینید هر صحنه اش مملو از غم و اندوه و حوادث تلخ نباشد!
" میم مثل مادر " فیلم بسیار تلخی است. با آنکه محور اصلی فیلم حول و حوش مسائل و مشکلاتِ جانبازان شیمیایی می چرخد ولی در خلال آن مشکلاتی که گربانگیر جامعه کنونی ماست نیز بازگو می شوند، مشکلاتی مثل فقر، دختران فراری، کمبود داروهای حیاتی، عدم وجود امنیت، بی تعهدی و بی مسئولیتی مردان، مشکلات معلولین و ... .
فیلمهای رسول ملاقلی پور نیز مانند فیلمهای ابراهیم حاتمی کیا، همواره درونمایه ای از جنگ دارند. من بعد از فیلم از " کرخه تا راین "، فیلم سینمایی ای که به مشکلات شیمیایی ها بپردازد، ندیده بودم. متأسفانه آن جنگ نابرابر اثرات ناگوار زیادی داشت که همچنان موج آنها ادامه دارد و بدترین قربانیان آن نیز همین جانبازان شیمیایی اند. کسانی که آنقدر تحت فشار بیماری شان قرار می گیرند که شاید روزی هزاران بار مرگ خود را طلب کنند. ملاقلی پور با اینکه به وضوح کوشیده که همه تلخیهای زندگی این افراد را نشان ندهد، ولی همین اندک نیز آنقدر تلخ است که چشمان بیننده را خیس می کند.
این فیلم با اینکه اشکالاتی دارد ( مثلاً سن شخصیتها خیلی با زمان جنگ جور درنمی آید! ) و گاهی شکل شعارگونه به خود می گیرد ولی می توان گفت فیلم خوش ساختی است. بازی بازیگرانش قابل توجه است که البته با توجه به نام آنها چندان بعید نبود.
سوالی در طول فیلم در ذهن من شکل گرفت که برایش جوابی نیافتم. دلیل انتخاب آیه ای که به صورت مداوم تکرار می شد، چه بود؟! " فبأی آلاء ربکما تکذبان " .
اگر به دیدن این فیلم می روید دستمال کاغذی یادتان نرود! در ضمن حواستان باشد. قاری ای که صدایش را در صحنه ای از فیلم می شنوید، محمد اصفهانی است.
پ.ن:
1. نقاش چیره دست خلقت، در چهره زیبای این دختر، بدجوری هنرنمایی می کند! در صحنه های ابتداییِ فیلم چنان محو و مجذوبِ صورتِ زیبا و متناسب گلشیفته فراهانی شده بودم که خودم باورم نمی شد!!! قبلاً چندین بار در فیلمهای دیگر او را دیده بودم و چیز خاصی توجهم را جلب نکرده بود ولی این بار نمی دانم چطور شده بود!!!
پروردگارا دمت گرم! ;))
2. نمی دانم چرا مجرای اشکم بسته شده بود! در طول فیلم آنقدر بغض کردم و اشکم سرازیر نشد که آخرهای فیلم گلویم به شدت درد گرفته بود از بغضی که نبارید!!!
" میم مثل مادر " فیلم بسیار تلخی است. با آنکه محور اصلی فیلم حول و حوش مسائل و مشکلاتِ جانبازان شیمیایی می چرخد ولی در خلال آن مشکلاتی که گربانگیر جامعه کنونی ماست نیز بازگو می شوند، مشکلاتی مثل فقر، دختران فراری، کمبود داروهای حیاتی، عدم وجود امنیت، بی تعهدی و بی مسئولیتی مردان، مشکلات معلولین و ... .
فیلمهای رسول ملاقلی پور نیز مانند فیلمهای ابراهیم حاتمی کیا، همواره درونمایه ای از جنگ دارند. من بعد از فیلم از " کرخه تا راین "، فیلم سینمایی ای که به مشکلات شیمیایی ها بپردازد، ندیده بودم. متأسفانه آن جنگ نابرابر اثرات ناگوار زیادی داشت که همچنان موج آنها ادامه دارد و بدترین قربانیان آن نیز همین جانبازان شیمیایی اند. کسانی که آنقدر تحت فشار بیماری شان قرار می گیرند که شاید روزی هزاران بار مرگ خود را طلب کنند. ملاقلی پور با اینکه به وضوح کوشیده که همه تلخیهای زندگی این افراد را نشان ندهد، ولی همین اندک نیز آنقدر تلخ است که چشمان بیننده را خیس می کند.
این فیلم با اینکه اشکالاتی دارد ( مثلاً سن شخصیتها خیلی با زمان جنگ جور درنمی آید! ) و گاهی شکل شعارگونه به خود می گیرد ولی می توان گفت فیلم خوش ساختی است. بازی بازیگرانش قابل توجه است که البته با توجه به نام آنها چندان بعید نبود.
سوالی در طول فیلم در ذهن من شکل گرفت که برایش جوابی نیافتم. دلیل انتخاب آیه ای که به صورت مداوم تکرار می شد، چه بود؟! " فبأی آلاء ربکما تکذبان " .
اگر به دیدن این فیلم می روید دستمال کاغذی یادتان نرود! در ضمن حواستان باشد. قاری ای که صدایش را در صحنه ای از فیلم می شنوید، محمد اصفهانی است.
پ.ن:
1. نقاش چیره دست خلقت، در چهره زیبای این دختر، بدجوری هنرنمایی می کند! در صحنه های ابتداییِ فیلم چنان محو و مجذوبِ صورتِ زیبا و متناسب گلشیفته فراهانی شده بودم که خودم باورم نمی شد!!! قبلاً چندین بار در فیلمهای دیگر او را دیده بودم و چیز خاصی توجهم را جلب نکرده بود ولی این بار نمی دانم چطور شده بود!!!
پروردگارا دمت گرم! ;))
2. نمی دانم چرا مجرای اشکم بسته شده بود! در طول فیلم آنقدر بغض کردم و اشکم سرازیر نشد که آخرهای فیلم گلویم به شدت درد گرفته بود از بغضی که نبارید!!!
