● آدم‌های باهوش!

این اشکال همه آدمای باهوشه. هیچ وقت نمیخوان درباره قضیه‌ای جدی حرف بزنن مگر اینکه خودشون دوست داشته باشن [...] درباره چیزی حرف نمی‌زنن مگر اینکه خودشون مهار قضیه رو دست داشته باشن. همیشه می‌خوان وقتی خودشون خفه می‌شن تو هم خفه شی و وقتی خودشون میرن تو اتاقشون تو هم بری تو اتاقت.

ناتور دشت- نوشته جی دی سالینجر- ترجمه محمد نجفی

پ.ن: دقیقاً!

Labels: ادبیات, کتاب, مردم شناسی

+ |

| | 0 خاطره

خانه | بایگانی | تماس | فید

» روزهای بی‌خاطره

خاطره‌ای در درونم است
چون سنگی سپید درون چاهی
سر ستیز با آن ندارم، توانش را نیز:
برایم شادی است و اندوه
در چشمانم خیره شود اگر کسی
آن را خواهد دید
غمگین‌تر از آنی خواهد شد
که داستانی اندوه‌زا شنیده است
می‌دانم خدایان انسان را
بدل به شیئی می‌کنند، بی آن که روح را از او برگیرند
تو نیز بدل به سنگی شده‌ای در درون من
تا اندوه را جاودانه سازی
» آنا آخماتووا

● آدم‌های باهوش!

» روزهای بی‌خاطره

» خوراک

» لینکدونی

» خاطره‌سازان

» آخرین نوشته‌ها

» دفتر گذشته‌ها

» جستجو

» ردپا