● پایانِ کبوتر
تموم شد! سخت و دردناک! اون چهره جوون توی قاب عکس مرگ، جلوی در غسالخونه، آتیش می‌زد همه وجود آدم رو! و اون زن ماتم‌زده‌ی تنها!
Labels: مرگ
» روزهای بی‌خاطره
خاطره‌ای در درونم است
چون سنگی سپید درون چاهی
سر ستیز با آن ندارم، توانش را نیز:
برایم شادی است و اندوه
در چشمانم خیره شود اگر کسی
آن را خواهد دید
غمگین‌تر از آنی خواهد شد
که داستانی اندوه‌زا شنیده است
می‌دانم خدایان انسان را
بدل به شیئی می‌کنند، بی آن که روح را از او برگیرند
تو نیز بدل به سنگی شده‌ای در درون من
تا اندوه را جاودانه سازی
» آنا آخماتووا
چون سنگی سپید درون چاهی
سر ستیز با آن ندارم، توانش را نیز:
برایم شادی است و اندوه
در چشمانم خیره شود اگر کسی
آن را خواهد دید
غمگین‌تر از آنی خواهد شد
که داستانی اندوه‌زا شنیده است
می‌دانم خدایان انسان را
بدل به شیئی می‌کنند، بی آن که روح را از او برگیرند
تو نیز بدل به سنگی شده‌ای در درون من
تا اندوه را جاودانه سازی
» آنا آخماتووا
» خوراک
» لینکدونی
» بایگانی» خاطره‌سازان
» آخرین نوشته‌ها
- ▪ ...
- ▪ Blindness
- ▪ چشم‌ها
- ▪ عادت
- ▪ قصه‌های جزیره (2)
- ▪ قصه‌های جزیره (1)
- ▪ تمام قد برای جناب اردوغان!
- ▪ دیروز
- ▪ یا مَن اِسمُهُ دَوا ...
- ▪ یک نوشته تاریخ گذشته!
