● اندر محاسن دوستان ذکور!
مدتی بود که می خواستم این مطلبو بنویسم ولی به هزار و یک دلیل نمی شد! اما حالا چون دیدم به مناسبت روز جهانی زن، دارن کلی تهمت ناروا!!! حواله موجودات مظلوم و مهربونی! به اسم "آقایون" می کنن، دیگه بر خودم واجب دونستم که تنبلی رو بذارم کنار و دست به کار این نوشته بشم! : ))
قبل از هر چیز عرض شود که منظور از محاسن، جمع حُسن به معنای اخلاق خوب و نیکوست. گفتم که یه موقع اشتباه نشه! و اما اصل موضوع:
این یک حقیقته که همه ما از زمانی که با واژه دوست آشنا شدیم، افراد زیادی رو با این عنوان تو زندگیمون تجربه کردیم. اگر نگم همه، اما تعداد زیادیمون هم دوستان دختر داشته ایم و هم دوستان پسر. البته اینم بگم که منظورم از دوستی فقط معنای مطلق اونه، فارغ از جنسیت و به شکل انسانی. ولی خدا وکیلی موقعی که یه مشکلی برای آدم پیش میاد یا وقتی احتیاج به چیزی دارین یا دلتون میخواد که از نظر روحی کمی تسکین پیدا کنین، کدومشون بیشتر به دادتون میرسن؟
حالا یه موقعیت دیگه رو در نظر بگیرید. آیا غیر از اینه که در اکثر موارد تو محیطهای کاری، آقایون همه با هم رفیقن و از بودن در کنار هم لذت می برن و حتی الامکان دوست دارن که هیچ همکار خانومی نداشته باشن، اما برعکس از اونطرف خانومها چشم ندارن همدیگه رو ببینن و بدشون نمیاد که همکاراشون بیشتر مرد باشن تا مشکلات کمتری تو محل کار براشون پیش بیاد؟
شما چند تا خانوم رو می شناسین که بعد از ازدواج به دوستیهاشون به شکل قبل از ازدواج ادامه داده باشن؟ مگه غیر از اینه که خانومها بعد از ازدواج بیشترِ روابطشون رو میذارن کنار و اصلاً یادشون میره که دوستانی هم تو زندگیشون حضور داشتن؟ البته منظورم حالتیه که زن کاملاً آزاده که خودش برای روابطش تصمیم بگیره و گرنه که موضوع کلاً چیز دیگه ایه. ولی برعکس مردها دوستاشون رو که فراموش نمی کنن هیچ، گاهی دوستیهاشون محکمتر هم میشه و منجر میشه به دوستیهای خانوادگی.
هیچ دقت کردید که عکس العمل یه عده ای که قبلاً شما رو می شناختن، و مدتیه که ندیدنتون و بر حسب اتفاق دوباره شما رو می بینن، چطوریه؟ در برابر سلام احوالپرسی گرمی که آقایون دارن، خانومها سعی میکنن تظاهر کنن که اصلاً شما رو نمی شناسن!!!
خلاصه اینکه به نظرم تو زمینه های معرفت و مرام و لوطی گری، آقایون همچین یه خرده بفهمی نفهمی جلوتر از خانومها هستن ولی تا زمانی که موضوع فقط دوستی صرف باشه، به خصوص دوستی با جنس مخالف. ولی وای به حال زمانی که دوستیشون برای اهداف دیگه ای باشه یا نهایتاً منجر به ازدواج بشه! اونجاست که داد آدمو در میارن و مجبوری که از دستشون بگی عجب روزگاری!
پ.ن:
1. هیچکدام از احکام و نظریه های فوق کلی نیست!
2. با اینکه همه این حرفا رو زدم ولی کماکان بهترین، بامعرفت ترین، بامرام ترین، لوطی ترین و مهربان ترین دوستان من دختر هستند!
3. تو محل کار من خانومها به شدت با همدیگه خوبن!!!
4. تا منو نزدین و به ضد و نقیض گویی متهم نکردین بهتره خودم بساطمو جمع کنم و دیگه این دور و بر پیدام نشه! : ))))
قبل از هر چیز عرض شود که منظور از محاسن، جمع حُسن به معنای اخلاق خوب و نیکوست. گفتم که یه موقع اشتباه نشه! و اما اصل موضوع:
این یک حقیقته که همه ما از زمانی که با واژه دوست آشنا شدیم، افراد زیادی رو با این عنوان تو زندگیمون تجربه کردیم. اگر نگم همه، اما تعداد زیادیمون هم دوستان دختر داشته ایم و هم دوستان پسر. البته اینم بگم که منظورم از دوستی فقط معنای مطلق اونه، فارغ از جنسیت و به شکل انسانی. ولی خدا وکیلی موقعی که یه مشکلی برای آدم پیش میاد یا وقتی احتیاج به چیزی دارین یا دلتون میخواد که از نظر روحی کمی تسکین پیدا کنین، کدومشون بیشتر به دادتون میرسن؟
حالا یه موقعیت دیگه رو در نظر بگیرید. آیا غیر از اینه که در اکثر موارد تو محیطهای کاری، آقایون همه با هم رفیقن و از بودن در کنار هم لذت می برن و حتی الامکان دوست دارن که هیچ همکار خانومی نداشته باشن، اما برعکس از اونطرف خانومها چشم ندارن همدیگه رو ببینن و بدشون نمیاد که همکاراشون بیشتر مرد باشن تا مشکلات کمتری تو محل کار براشون پیش بیاد؟
شما چند تا خانوم رو می شناسین که بعد از ازدواج به دوستیهاشون به شکل قبل از ازدواج ادامه داده باشن؟ مگه غیر از اینه که خانومها بعد از ازدواج بیشترِ روابطشون رو میذارن کنار و اصلاً یادشون میره که دوستانی هم تو زندگیشون حضور داشتن؟ البته منظورم حالتیه که زن کاملاً آزاده که خودش برای روابطش تصمیم بگیره و گرنه که موضوع کلاً چیز دیگه ایه. ولی برعکس مردها دوستاشون رو که فراموش نمی کنن هیچ، گاهی دوستیهاشون محکمتر هم میشه و منجر میشه به دوستیهای خانوادگی.
هیچ دقت کردید که عکس العمل یه عده ای که قبلاً شما رو می شناختن، و مدتیه که ندیدنتون و بر حسب اتفاق دوباره شما رو می بینن، چطوریه؟ در برابر سلام احوالپرسی گرمی که آقایون دارن، خانومها سعی میکنن تظاهر کنن که اصلاً شما رو نمی شناسن!!!
خلاصه اینکه به نظرم تو زمینه های معرفت و مرام و لوطی گری، آقایون همچین یه خرده بفهمی نفهمی جلوتر از خانومها هستن ولی تا زمانی که موضوع فقط دوستی صرف باشه، به خصوص دوستی با جنس مخالف. ولی وای به حال زمانی که دوستیشون برای اهداف دیگه ای باشه یا نهایتاً منجر به ازدواج بشه! اونجاست که داد آدمو در میارن و مجبوری که از دستشون بگی عجب روزگاری!
پ.ن:
1. هیچکدام از احکام و نظریه های فوق کلی نیست!
2. با اینکه همه این حرفا رو زدم ولی کماکان بهترین، بامعرفت ترین، بامرام ترین، لوطی ترین و مهربان ترین دوستان من دختر هستند!
3. تو محل کار من خانومها به شدت با همدیگه خوبن!!!
4. تا منو نزدین و به ضد و نقیض گویی متهم نکردین بهتره خودم بساطمو جمع کنم و دیگه این دور و بر پیدام نشه! : ))))
