● طبل و باقی قضایا!

امروز خودم خودمو دعوت کردم سینما! تک و تنها بلند شدم از سر کار رفتم سینما فلسطین. به مناسبت نیم بها بودن بلیت، جلوی در سینما غلغله بود. منم یه پاپ کورن و یه آبمیوه گرفتم و رفتم داخل! آقا تنهایی سینما رفتن هم عالمی داره ها! تا حالا تجربه ش نکرده بودم.

" طبل بزرگ زیر پای چپ " فیلم خوبیه. با اینکه یک فیلم جنگیه ولی هیچ اثری از کلیشه ها و تکرارها در اون دیده نمیشه. در واقع میشه گفت که از یک زاویه کاملاً نو جنگ ( البته نه خودِ جنگ بلکه آدمای جنگ ) رو نشون میده. آدمایی که نه مقدسن نه ماورا. آدمایی که اشتباه می کنن و تاوان اشتباهشون رو پس میدن. آدمایی که شک می کنن و دلزده می شن. آدمایی که به جای مطیع بودن، حرف می زنن و اعتراض میکنن و آدمایی که آدمن نه فرشته و روحانی!
من کاظم معصومی رو نمی شناسم. راستش اولین بار بود که اسمشو می شنیدم. ولی باید بگم که بازی بسیار خوبی از سه تا بازیگرش گرفته بود. حمید فرخ نژاد که مثل همیشه عالی بود. بابک حمیدیان هم واقعاً خوب از پس نقشش براومده بود. یه جورایی میشه گفت که اصلاً اون بازیگر نقش اول بود. حسین محجوب هم خوب بود. یه فرمانده نظامیِ خشن و مرموز و در عین حال رئوف و احساساتی! به هر حال خیلی سخته که بدون حضور جنس لطیف یه فیلمی ساخت که حوصله آدمو سر نبره!
نمی دونم چرا این فیلم منو یاد فیلم " روبان قرمز " انداخت! تنها شباهت این دو فیلم تعداد بازیگراش بود. حالا من چرا الکی این دو تا رو به هم ربط می دم، دیگه از فوران آی کیوست، شما جدی نگیرید!